تعریف آربیتراژ (arbitrage)
آربیتراژ (arbitrage)، فرایند خریدوفروش دارایی در دو یا چند بازار به‌عنوان راهی برای بهره‌مندی از قیمت‌های مختلف است. به‌عنوان مثال، یک معاملهگر می‌تواند دارایی خاصی را در یک بازار بخرد و به‌سرعت همان دارایی را در بازار دیگری با قیمت بالاتر بفروشد.
علت وجود آربیتراژ (arbitrage)، ناکارآمدی در بازارها است. بدان معنا که یک دارایی خاص ممکن است قیمت‌های معاملاتی متفاوتی را در مکان‌های مختلف ارائه دهد، حتی اگر هردو بازار دقیقاً همان دارایی (یا دارایی‌های بسیار مشابه) را ارائه دهند.
در زمینه‌ی بازارهای مالی، arbitrage اغلب به‌عنوان یک نیروی اساسی در نظر گرفته می‌شود؛ زیرا از ایجاد اختلاف قیمت قابل‌توجه در بازارهای متمایز در میان دارایی‌های مشابه یا یکسان جلوگیری می‌کند. بنابراین، متکی بر واگرایی‌های کوچک قیمت است و در نتیجه، باعث همگرایی قیمت می‌شود. از سرعتی که در آن همگرایی رخ می‌دهد نیز ممکن است به‌عنوان معیاری برای کارآیی کلی بازار استفاده شود. یک بازار کاملاً کارآمد، به‌هیچ‌وجه فرصت آربیتراژی را ارائه نمی‌دهد؛ زیرا هر دارایی معاملاتی دقیقاً قیمت یکسانی در همه‌ی مبادلات خواهد داشت.
زمانی که به‌درستی انجام شود، ممکن است به‌عنوان روشی بدون ریسک برای سرمایه‌گذاری بر اختلاف قیمت موقت در نظر گرفته شود. بااین‌حال، باید در نظر داشت که ربات‌های معاملاتی در انواع بازارها در حال اجرا هستند و بسیاری از آن‌ها به‌طور ویژه برای استفاده از فرصت‌های آربیتراژ طراحی شده‌اند. بنابراین، معاملات آربیتراژ بسته به استراتژی و شرایط اجرا، ممکن است خطراتی را به همراه داشته باشند.
در بازارهای ارزهای دیجیتال، بهترین راه برای سود بردن از این فرصت‌ها، اجتناب از وابستگی به تراکنش‌های بلاکچین است. به‌عنوان مثال، اگر یک معاملهگر بخواهد با بیت کوین در دو صرافی مختلف آربیتراژ کند، بهتر است که آن معاملهگر در هردو پلتفرم حساب داشته باشد. علاوه‌بر این، هردو حساب باید دارای وجوه کافی برای اطمینان از خریدوفروش فوری، بدون تکیه بر تأییدیه‌های واریز و برداشت باشند (که بسته به ترافیک شبکه ممکن است سی دقیقه یا بیشتر طول بکشد).
اگرچه حداقل ده نوع مختلف استراتژی برای آن وجود دارد، اما معامله‌گران اغلب استراتژی‌هایی که توضیح داده شد را انتخاب می‌کنند که شکل سنتی‌تری دارد و به‌عنوان آربیتراژ خالص شناخته می‌شود. از آنجایی که این استراتژی به‌جای حدس و گمان، بر کشف ناکارآمدی‌های بازار و اختلاف قیمت‌ها متکی است، اغلب به‌عنوان یک رویکرد کم‌خطر در نظر گرفته می‌شود.
یکی دیگر از روش‌های کمتر محبوب، آربیتراژ ادغام (یا آربیتراژ ریسک) نامیده می‌شود و همان‌طور که از نام آن پیداست، یک رویکرد بسیار سوداگرانه است که بر انتظار معاملهگر از رویداد آینده برای تأثیرگذاری بر قیمت دارایی تکیه دارد. به‌عنوان مثال، این فرایند ممکن است شامل خرید شرکت‌ها، ادغام یا برنامه‌ریزی برای ورشکستگی‌شان باشد.
